Dom kulture opštine Novi Bečej i Banatski kulturni centar
15. juna 2013. godine u Galeriji „Selo” Doma kulture opštine Novi Bečej
organizovali su izložbu slika
Aleksandra Bjelovuka iz Vukovara
pod nazivom „Prizori praskozorja nove Altamire”.
Na otvaranju izložbe govorili: Dragan Crnogorac, predsednik Zajedničkog veća opština Vukovar i saborski zastupnik, Radovan Vlahović, književnik i direktor Banatskog kulturnog centra, i autor izložbe Aleksandar Bjelovuk.
Gošća pesnikinja: Olivera Stanisavljev.
Muzička pratnja: Karolina Dudaš.
Izložba „Prizori praskozorja nove Altamire” Aleksandra Bjelovuka, posle Novog Bečeja, izložena je i u Galariji „S” u Kikindi (od 21. juna 2013), zatim, biće izložena u okviru predstojećih manifestacija „Dani Teodora Pavlovića“ u Novom Miloševu (od 25. jula 2013) i „Sija knjiga majke Angeline“ u Sečnju (od 12. avgusta 2013).
Organizovanje navedenih izložbi podržali su: Pokrajinski sekretarijat za kulturu i javno infrmisanje AP Vojvodine, Zajedničko veće opština Vukovar i Banatski kulturni centar Novo Miloševo.
15. juna 2013. godine u Galeriji „Selo” Doma kulture opštine Novi Bečej
organizovali su izložbu slika
Aleksandra Bjelovuka iz Vukovara
pod nazivom „Prizori praskozorja nove Altamire”.
Na otvaranju izložbe govorili: Dragan Crnogorac, predsednik Zajedničkog veća opština Vukovar i saborski zastupnik, Radovan Vlahović, književnik i direktor Banatskog kulturnog centra, i autor izložbe Aleksandar Bjelovuk.
Gošća pesnikinja: Olivera Stanisavljev.
Muzička pratnja: Karolina Dudaš.
Izložba „Prizori praskozorja nove Altamire” Aleksandra Bjelovuka, posle Novog Bečeja, izložena je i u Galariji „S” u Kikindi (od 21. juna 2013), zatim, biće izložena u okviru predstojećih manifestacija „Dani Teodora Pavlovića“ u Novom Miloševu (od 25. jula 2013) i „Sija knjiga majke Angeline“ u Sečnju (od 12. avgusta 2013).
Organizovanje navedenih izložbi podržali su: Pokrajinski sekretarijat za kulturu i javno infrmisanje AP Vojvodine, Zajedničko veće opština Vukovar i Banatski kulturni centar Novo Miloševo.
Milan Matavulj, akademski slikar, o radu Aleksandra Bjelovuka:
Stvaralačka avantura Aleksandra Saše Bjelovuka, započeta krajem osamdesetih godina, traje do danas tokovima jednog kontinuiranog i skladnog razvoja. Taj kontinuitet je započet crtačkim ostvarenjima, osobenim po istinskoj snazi izraza, a nastavio istraživačkom radoznaloću realizovanom skoro svim njemu dostupnim slikarskim tehnikama. Tokom poslednjih godina, radeći tiho, vredno i uporno, svestan važnosti ličnog usavršavanja, učenjem kroz savladavanje samozadatih problema na mukotrpnom putu samospoznaje, on se izgradio u autentičnog umetnika, snažnog i prepoznatljivog izraza. Svoju životnu motoriku i snagu on ovde izražava rastočenom, skoro degradiranom strukturom slike, a kompoziciju rasplinjuje u segmente kojima stvara umnožena i razuđena prostorna rešenja. U tim rešenjima likovni elementi (boja, linija, kompozicija), obogaćeni „nelikovnim“ elementima kao što su redimejd objekti i artefakti potrošačkog društva, osnova su autentičnosti Bjelovukovog aktuelnog likovnog stvaralaštva jer, ni autentično, žicom nagoveštena linija ponekad ekstremno fovistička ili opet ekstremno redukovana boja, u njegovom slikarstvu nisu u funkciji evociranja forme. Naprotiv, retko naslućivana figura najčešće izranja iz eksresivnog spleta likovnih elemenata ili ostaje u sferama asocijativnosti, ali ipak dovoljne da nam se otkriju umetnikovi povodi, njegovi likovni i poetski razlozi. Uprkos eksperimentima, ove slike objekti sa karakteristikama apstraktnog ekspresinizma, zadržavaju visoku estetsku vrednost. Koristeći čiste boje koje poseduju jedinstvenu plemenitost i rafiriniran sjaj, posebno plavu i crvenu boju, bojenim vrednostima i kontrastima sa metalnim zvukom zlatne i srebrne, asocira na daleka vizantijska ishodišta, dobija na jačini, sugestivnosti, ali u isto vreme transportuje umetnikovu unutrašnju dramu. U izloženim radovima umetnik kao da je želeo da, usred svih prošlih i aktuelnih iskušenja sa kojima se suočavao i još uvek suočava, pronađe lepotu u sopstvenom umetničkom ljudskom biću, u vlastitom unutrašnjem svetu i likovnom talentu, lepotu u svom okruženju, zbog čega njegovi radovi odišu duhom otpora zlu, nudeći nam snažnu estetsku i etičku potporu kako bi se na jedan duhovni način iznedrile snage pomoću kojih će se prevladati tegobe toliko nesrećnog vremena u kome egzistira.
Stvaralačka avantura Aleksandra Saše Bjelovuka, započeta krajem osamdesetih godina, traje do danas tokovima jednog kontinuiranog i skladnog razvoja. Taj kontinuitet je započet crtačkim ostvarenjima, osobenim po istinskoj snazi izraza, a nastavio istraživačkom radoznaloću realizovanom skoro svim njemu dostupnim slikarskim tehnikama. Tokom poslednjih godina, radeći tiho, vredno i uporno, svestan važnosti ličnog usavršavanja, učenjem kroz savladavanje samozadatih problema na mukotrpnom putu samospoznaje, on se izgradio u autentičnog umetnika, snažnog i prepoznatljivog izraza. Svoju životnu motoriku i snagu on ovde izražava rastočenom, skoro degradiranom strukturom slike, a kompoziciju rasplinjuje u segmente kojima stvara umnožena i razuđena prostorna rešenja. U tim rešenjima likovni elementi (boja, linija, kompozicija), obogaćeni „nelikovnim“ elementima kao što su redimejd objekti i artefakti potrošačkog društva, osnova su autentičnosti Bjelovukovog aktuelnog likovnog stvaralaštva jer, ni autentično, žicom nagoveštena linija ponekad ekstremno fovistička ili opet ekstremno redukovana boja, u njegovom slikarstvu nisu u funkciji evociranja forme. Naprotiv, retko naslućivana figura najčešće izranja iz eksresivnog spleta likovnih elemenata ili ostaje u sferama asocijativnosti, ali ipak dovoljne da nam se otkriju umetnikovi povodi, njegovi likovni i poetski razlozi. Uprkos eksperimentima, ove slike objekti sa karakteristikama apstraktnog ekspresinizma, zadržavaju visoku estetsku vrednost. Koristeći čiste boje koje poseduju jedinstvenu plemenitost i rafiriniran sjaj, posebno plavu i crvenu boju, bojenim vrednostima i kontrastima sa metalnim zvukom zlatne i srebrne, asocira na daleka vizantijska ishodišta, dobija na jačini, sugestivnosti, ali u isto vreme transportuje umetnikovu unutrašnju dramu. U izloženim radovima umetnik kao da je želeo da, usred svih prošlih i aktuelnih iskušenja sa kojima se suočavao i još uvek suočava, pronađe lepotu u sopstvenom umetničkom ljudskom biću, u vlastitom unutrašnjem svetu i likovnom talentu, lepotu u svom okruženju, zbog čega njegovi radovi odišu duhom otpora zlu, nudeći nam snažnu estetsku i etičku potporu kako bi se na jedan duhovni način iznedrile snage pomoću kojih će se prevladati tegobe toliko nesrećnog vremena u kome egzistira.
Radovan Vlahović, književnik, o radu Aleksandra Bjelovuka:
Umetnička generacija Aleksandra Bjelovuka me po svemu seća na onu generaciju avangardnih umetnika koja se pojavila pred kraj i nakon prvog svetskog rata. Svako od njih je tada zatečen ratom stao u jednom trenuku u svom umetničkom stvaranju i nasilno je otrgnut tuđom voljom od svog stvaralačkog puta i bačen u vetrove strašne oluje rata koji je iza sebe ostavljao smrt, krv, paljevine i suze. Slično se desilo i sa generacijom Aleksandra Bjelovuka. I oni, ti umetnici, kad su ponovo stali pred svoje štafelaje, najednom su se našli pred praznim prostorom koji ih je plašio i pretio im da ih proguta. Kad čovek izađe iz pakla, kad preživi pakao i uzme kičicu da se izrazi, od najmanjeg pokreta, sve je umetnost, sve je praznik, sve je lepota nad lepotama, jer život je pred njim, jer umetnik je ostao vlasnik života. On najednom uviđa da je obožen, da mora da nastavi svoju stvaralačku misiju i da od svega što mu je pri ruci, da od svih tih krhotina, sastavlja jedan novi svet. I kako nastavlja dalje da radi, umetnik shvata da se oslobađa straha, da se iz njega niže gomila inserata sećanja koje on uobličava, lepi na karton i pokušava da stavi u sliku sveta na kartonu kako bi mogao da je vidi celovitu. Kako bi mogao da vidi šta je to još od njegove duše ostalo.
Umetnička generacija Aleksandra Bjelovuka me po svemu seća na onu generaciju avangardnih umetnika koja se pojavila pred kraj i nakon prvog svetskog rata. Svako od njih je tada zatečen ratom stao u jednom trenuku u svom umetničkom stvaranju i nasilno je otrgnut tuđom voljom od svog stvaralačkog puta i bačen u vetrove strašne oluje rata koji je iza sebe ostavljao smrt, krv, paljevine i suze. Slično se desilo i sa generacijom Aleksandra Bjelovuka. I oni, ti umetnici, kad su ponovo stali pred svoje štafelaje, najednom su se našli pred praznim prostorom koji ih je plašio i pretio im da ih proguta. Kad čovek izađe iz pakla, kad preživi pakao i uzme kičicu da se izrazi, od najmanjeg pokreta, sve je umetnost, sve je praznik, sve je lepota nad lepotama, jer život je pred njim, jer umetnik je ostao vlasnik života. On najednom uviđa da je obožen, da mora da nastavi svoju stvaralačku misiju i da od svega što mu je pri ruci, da od svih tih krhotina, sastavlja jedan novi svet. I kako nastavlja dalje da radi, umetnik shvata da se oslobađa straha, da se iz njega niže gomila inserata sećanja koje on uobličava, lepi na karton i pokušava da stavi u sliku sveta na kartonu kako bi mogao da je vidi celovitu. Kako bi mogao da vidi šta je to još od njegove duše ostalo.
Aleksandar Bjelovuk rođen je u Vukovaru 1968. godine. Član je Udruženja likovnih umetnika Vojvodine (ULUV) od 2005. godine i samostalni umetnik likovnog i multimedijalnog stvaralaštva u Republici Hrvatskoj od 2010. godine.
Studije: u Prištini (prof. Petar Đuza) i Londonu (prof. Mondi DŽons). Studijska putovanja: Atina, Beč, London, Pariz, Karlsrue.
Radio kao stalni novinar i tehnički urednik prištinskog „Jedinstva” u redakciji za kulturu. 1996-1997. godine obavljao je dužnost predsednika Odbora za očuvanje tradicije, običaja i kulture Srba izbeglih iz Hrvatske na Kosovo i Metohiju. 1997. godine bio je osnivač i direktor KUD-a „Krajišnik” u Prištini. 2000. godine bio je osnivač i predsednik likovnog udruženja „Likovna grupa 2000”.
Važnije samostalne izložbe:
1996. Galerija „Inkon”, Priština
1997. Galerija Univerziteta u Prištini
1999. Galerija SPC, Vukovar
2001. Merkurhalle Gagenau-Otenau (pokrajina Baden-Wittenberg Nemačka)
2003. Bijeljina, Osijek, Vukovar, Trpinja, Borovo
2004. Galerija Središnje biblioteke Srba u Hrvatskoj, Zagreb
2009. SKD „Prosvjeta” Zagreb, pododbor Vukovar
2012. Galerija „Cinkuš”, Markov Trg, Zagreb
Važnije kolektivne izložbe:
1990. Smotra radničkog likovnog stvaralaštva, Komlo, Mađarska
1993. Udruženje likovnih umetnika Vojvodine, Vukovar
1997. Novembarski likovni salon ULUS, Priština
2005. Galerija ULUV, Novi Sad
2006. 1. međunarodna izložba profesionalnih likovnih umetnika Fondacije Aleksandar S. Onazisa, Atina
2008. kolektivna izložba „Entry form”, London
Multimedijalne akcije
2010. Dokumentarni film „Horizonti u (su) mraku”, projekcija filma u Vukovaru
2011. Multimedijalna izložba „Klovena klac adao”, gradski muzej Vukovar
2012. Eksponto festival alternativnih pozorišta, performans „Mrtva ljubav” u okviru multimedijalnog projekta Slobodana Milatovića „Kamp Ernesto če Gevara”, Ivanova korita na Lovćenu, Crna Gora
Radovi Aleksandra Bjelovuka na izložbi u Novom Bečeju.
Domaćini i gosti.
Dragan Crnogorac, predsednik Zajedničkog veća opština Vukovar i saborski zastupnik.
Galerija „S” i Banatski kulturni centar 21. juna 2013. godine
u Galeriji „S” u Kikindi
organizovali su izložbu slika
Aleksandra Bjelovuka iz Vukovara
pod nazivom „Prizori praskozorja nove Altamire”
Na otvaranju izložbe govorili: Radovan Vlahović, književnik i direktor Banatskog kulturnog centra, Milena Sredojev, galerista, i autor izložbe Aleksandar Bjelovuk.
u Galeriji „S” u Kikindi
organizovali su izložbu slika
Aleksandra Bjelovuka iz Vukovara
pod nazivom „Prizori praskozorja nove Altamire”
Autor za kikindsku VK televiziju.
Rad Aleksandra Bjelovuka u Glariji "S" u Kikindi.