Danijela Jevtić: „Duša moje duše"



Naša pesnikinja unosi u svoje pesničko tkanje i odnos prema bližnjem, posebno prema svojoj majci od koje i potiče vrelo njenih darova, ne samo pesničkih, jer pesma, premda okrenuta Božanstvu, prikazuje i svoju hrišćansku dimenziju ljubavi prema bližnjem. Na taj način lepeza njenog pesničkog delanja postaje široka i plodna, bezgranična.

Izvod iz recenzije
Protođakon Radomir Rakić


Danijela Jevtić je pesnikinja novog religioznog romantizma koji se u našoj poeziji pojavio krajem osamdesetih godina kad je ateistička komunistička ideologija doživela svoj krah i kad je naš čovek, tražeći oslonac za svoje sveukupno življenje, ponovo otkrio lepotu „slatkog pravoslavlja“ i vratio se u zagrljaj majci crkvi i veri svojih otaca kao bludni sin u svoj zavičaj.

Izvod iz recenzije
Radovan Vlahović, književnik