Banatski kulturni centar, 2014.
108 strana, broš. povez, 13x20 cm
Pred nama se nalazi knjiga „Vraćajući se prošlosti upoznajemo sami sebe”, koja sadrži izbor radova iz oblasti pedagogije i istorije školstva, objavljenih u Letopisu Matice srpske u 19. veku. Nastala je u okviru projekta Srednje škole u Novom Bečeju, u oblasti srednjeg obrazovanja koje je odobrio i finansijski podržao Pokrajinski sekretarijat za obrazovanje, propise, upravu i nacionalne manjine – nacionalne zajednice Autonomne pokrajine Vojvodine, Republike Srbije.
Cilj projekta je da se promoviše bibliotečki fond školske biblioteke, Srednje škole u Novom Bečeju, sa akcentom na staru i retku bibliotečku građu, da se putem izdavanja publikacije, priređivanje izložbi, predavanja i organizovanja niza aktivnosti, jedan deo velikog bogatstva kulturnog nasleđa sadržanog u Letopisu Matice srpske učini dostupnim učenicima, nastavnicima, stručnim saradnicima Srednje škole i svim zainteresovanim građanima opštine Novi Bečej, da populariše kulturu čitanja i da podstakne na dalja istraživanja.
Ideja projekta je da se putem ukazivanja na kulturno nasleđe i blago, koje nam je ostavljeno na uvid, stekne šire znanje o pedagogiji, vaspitanju i obrazovanju kroz istoriju, da se razvije svest o univerzalnim etičkim vrednostima i principima, koji ne gube na snazi kroz vekove, kao i da se skrene pažnja na značaj i ulogu školske biblioteke i mogućnosti koje ona putem svojih delatnosti i usluga pruža.
Autor
Želeo bih da pozdravim samu ideju da se priredi knjiga poput ove, tim pre što je Letopis Matice srpske, najstariji živi književni časopis u svetu, za Srbe u Austrougarskoj monarhiji, od njegovog osnivanja do dana današnjeg, imao jedan od najviših kulturoloških standarda i najjače, u ono vreme, kad je bio na samom početku, uporišne tačke upravo u Banatu, pogotovo u Velikokikindskom dištriktu (1774–1876), kom je pripadalo i Vranjevo (deo Novog Bečeja). Preuzimanjem uredničke dužnosti u Letopisu i mesta sekretara Matice srpske Teodora Toše Pavlovića (1804–1854) rođenog u Karlovu (deo N. Miloševa) u Dištriktu, veza između naših ljudi i same Matice u Pešti i nakon njenog preseljenja 1864. godine u Novi Sad, bila je naročito velika i još uvek je neraskidiva, što na neki način potvrđuje i knjiga Anite Bojić Perkin.
Izbor tekstova iz Letopisa Matice srpske iz 19. veka, koji se čuvaju u fondu Biblioteke Srednje škole u Novom Bečeju, a koji se tiču prosvetnog i pedagoškog rada, koji nam je Anita tako slikovito i pedantno, sa raznim pratećim tekstovima, legendama i objašnjenjima, priredila, je itekako hvale vredan, jer nam govori o nama samima i počecima pedagoške misli, koja je preko Letopisa stizala do naših obrazovanih ljudi, učitelja, sveštenika i profesora i otvarala im vizije za pedagoški rad koji se u vremenima budućim nadograđivao. Dobra praksa iz prošlosti se zadržala i do današnjih dana, ujedno potvrđujući naslov knjige koji kaže „Vraćajući se prošlosti upoznajemo sami sebe”.
Radovan Vlahović, književnik