Na osnovu konkursa za književnu Nagradu „Bogdan Čiplić“ za najbolji prozni rukopis na srpskom jeziku, žiri je doneo jednoglasnu odluku da ovogodišnji pobednik, koji će biti nagrađen objavljivanjem knjige u izdanju Banatskog kulturnog centra, bude Aleksandar M. Arsenijević i njegova zbirka kratkih priča „Fosforescencije“.
Pored Aleksandara Arsenijevića, u najuži izbor ušli su i rukopisi Violete Bjelogrlić („Login i Az“), Jasmine Malešević („Nestašna Markiza: pikarski roman“), Ljiljane Fijat („Željna hladnog vazduha“) i Tihomira Stevanović („Trgovci solju: novela“). Na konkurs je pristigao 31 rukopis iz zemlje i regiona. Žiri je radio u sastavu: Radovan Vlahović, književnik, direktor Banatskog kulturnog centra i predsednik žirija, msr Milana Poučki i msr Nenad Stanojević.
Bogdan Čiplić bio je književnik, prevodilac i upravnik Srpskog narodnog pozorišta, rođen u Novom Bečeju 1910, a umro u Beogradu 1989. Dela: Poljana, Divlje jato, Paorske balade, Mrtva Tisa, Okamenjena stada, Slatko pravoslavlje, Snaga zemlje, Stravična zvona, Na veliko i na malo, Dečaci sa Tise, Sinovi ravnice, Okovi, Jaruga, Đura Jakšić i dr.
Konkurs i nagrada realizuju se u okviru projekta koji je podržala Opština Novi Bečej.
Iz obrazloženja žirija
Na tromeđi eseja, poezije i proze, u kratkim formama,
isečcima iz života, u istrgnutim sekvencama, neobičnom jezičkom aparaturom,
Aleksandar M. Arsenijević u zbirci kratkih priča pod naslovom Fosforescencije sabira rasparčanu
intimnu ispovest, kao svetleće tačke u mraku. Ne tražeći od njih da izgrade
celinu, autor ove isečke pušta da se međusobno traže i dozivaju, sklapajući u
svesti čitaoca jedan koherentan svet upravo zahvaljujući nepretencioznosti
književnog postupka (rekli bismo i zahvaljujući nepretencioznosti autora).
Fosforescencije Aleksandra M. Arsenijevića svedoče o vanvremenosti trenutka, o
jednostavnosti i savršenstvu. Pomerenom perspektivom, jednostavnom izmenom
rakursa, pisac uspeva da antropocentričnost sveta nadigra humanizmom,
stavljajući u prvi plan neživu prirodu, iza koje se tek onda pomalja čovek,
neznačajan i tako obožen.
Minimalistički način pripovedanja,
kratki opisi, efektni, proizvod su superiorne pripovedačke percepcije koja
mnoštvo uvida sažima u efektne slike, naizgled efemerne.
Apokaliptičkim događanjima Arsenijevićev junak se suprotstavlja sopstvenom željenom autsajderskom pozicijom. Metaforička ili kitnjasta svedenost Arsenijevićevog izraza omogućava čitaocu da usred banalnosti ugleda, ili tačnije, oseti lepotu – lepotu čoveka, lepotu sveta, lepotu pripovedanja. Složenicama, koje evociraju drevnu Heladu, mediteran, neologizmima i arhaičnim oblicima reči povezujući nas sa antikom u kojoj, kako je rekao Hans Georg Gadamer, čitajući Helderlina, svako sa smislom i dušom pripada svetu, u već postojeće oblike reči dolivajući novu snagu i nove dimenzije (poput reči večnutak), vraća nas pisac sa puteva na koje smo zalutali, nazad, ka sebi, ka Čoveku, ka Studenici. Smrtnik tu ne samo što se seća besmrtnosti, nego ona postaje osnovni element u njegovom smrtnom biću.
Msr Nenad Stanojević, član žirija
Biografija dobitnika nagrade
Rodio se 1966. u Beogradu, gde se školovao, živi i radi.
Književnik i prevodilac, autor knjiga: „Mišljenje ljubavi“ (Valjevo,
1991); „Kralj Vladislav“ (Beograd 2016); „Kralj Dragutin“ (Beograd, 2016); „Sunčanost,
smrtnost” (Beograd, 2020); „Vrtovi” (Svrljig, 2020); „Pohvale svemu” (Niš,
2021).
Prve književne radove objavio u „Književnoj reči“ 1987. godine.
Laureat književnih nagrada: Slapovi
Vučjanke, s. n. (Vučje 2022), Milutin
Uskoković, za najbolju neobjavljenu savremenu pripovetku na srpskom jeziku
(Užice, 2021, 2016); Andra Gavrilović, za
pripovetku (Svilajnac, 2021), Kratka priča Pirota (Pirot, 2021, 2018),
Hadži Dragan, za poeziju (Požega, 2020), Stojan Stepanović, za poeziju (Loznica, 2020); Između dva sveta Udruženja književnika
„Branko Miljković”, za poeziju (Niš, 2020); Gordana Todorović, za neobjavljenu knjigu poezije (Svrljig,
2019); Disovo zlaćano pero, za poeziju
(Bačka Palanka,2019); Vidovdanski cvet,
za poeziju (Požarevac, 2019); Vukovi lastari,
za poeziju (Loznica, 2018); Akt, za najkraću
priču (Valjevo, 2018); Laza Lazarević,
za najbolju neobjavljenu savremenu srpsku pripovetku (Šabac, 2017); Vukašin Conić, za kratku priču (Leskovac,
2017); Miša Cvetanović, za priču (Brestovac,
2017); Svetosavska nagrada, za kratku
priču; poeziju (Knjaževac 2017, 2014); Dučićeva
lira, za poeziju (Doboj, 2016); Pesničko
proleće, za poeziju (Beograd, 2016); Miodrag
Borisavljević, za kratku priču (Apatin, 2015); Belo pero, za priču (Žitište, 2015); Ljubostinjska rozeta, za poeziju (Trstenik, 2015); Zlatna povelja Međunarodnog festivala
poezije, za poeziju (Subotica, 2015); Soko,
za kratku priču (Višegrad, 2015); Alma,
za najkraću priču (Beograd, 2014); Edicija
br. 1, za prvu knjigu poezije (Valjevo, 1991).
Zastupljen u više antologija i u mnogobrojnim zbornicima savremene srpske poezije i proze. Poeziju, prozu, eseje objavljuje u periodici i zbornicima.
Prevodilac (sa ruskog i engleskog) sedamdesetak knjiga i autor-priređivač stotinak zbornika i monografskih izdanja na antropološke, etičke i estetičke teme.
Radovi su mu prevođeni na ruski, francuski i engleski jezik.
Član Udruženja književnika Srbije.