Banat i slovačko naivno slikarstvo – izložba Jana Bačura u Kovačici

 

Izložba slika Moj zavičaj, moja Padina, moj Banat Jana Bačura, nosioca tradicionalnih znanja slovačkog naivnog slikarstva u Srbiji, biće otvorena u subotu 3. oktobra 2015. godine u 11 časova u galeriji Babka u Kovačici (Masarikova 65).

54. samostalnu izložbu Jana Bačura organizuju Fondacija Babka iz Kovačice, Banatski kulturni centar iz Novog Miloševa i Matica srpska iz Novog Sada.

Izložbu će otvoriti dr Miodrag Maticki, potpredsednik Matice srpske, i Pavel Balaž, potpredsednik Matice slovačke.

Govoriće i Pavel Babka, direktor Fondacije Babka Kovačica i Radovan Vlahović, književnik i direktor Banatskog kulturnog centra.

Listu slovačkog naivnog slikarstva u Srbiji čine 63 slikara, najstariji slikar  je rođen 1906. godine, a najmladja slikarka je rođena 1992. godine. Zajedničko svim ovim slikarima je da su samouki i da su rođeni u Srbiji – Vojvodini, a maternji jezik im je slovački. Jedan od njih je i Jan Bačur, rođen u slovačkom selu Padina 10 kilometara udaljenom od Kovačice u Banatu, gde i živi.

Jan Bačur je „nosilac tradicionalnih znanja“, što se prema definiciji Uneska odnosi na: „osobe koje u visokom stepenu poseduju veštine i tehnike nužne za produkciju posebnih aspekta kulturnog života ljudi i naroda i kontinuiranog postojanja materijalnog kulturnog nasleđa“.

Jan Bačur je, prema rečima Pavela Babke,celog života uporno i dosledno slikao i slika svoj zavičaj, svoju Padinu. Kako nije živeo u centru slovačkog naivnog slikarstva (u Kovačici), na početku je predstavljalo nedostatak, što danas posle šezdeset godina razvoja i unapređenja naivnog slikarstva, predstavlja prednost za ovog slikara. U vreme dok se sve to što je Jan Bačur naslikao moglo i videti u njegovoj Padini, nismo pridavali takav značaj, čak smo osporavali. Danas, kada te Padine više nema, tek sada smo shvatili koliko je Jan Bačur kao pravi umetnik, vizionar.”

Radovan Vlahović o stvaralaštvu kovačičkih slikara naive, zapisao je: „Banatizacija Evrope i sveta je počela još davno, pre više od šezdeset godina u Kovačici, a narodno slikarstvo, oslobođeno akademizma, koje je krenulo iz ove energetske tačke i iz ovog kulturnog embriona, je proizvod čovekove večne želje da stvaralaštvom i kreacijom dosegne radost beskonačnog.”


Za slike Jana Bačura, Vlahović kaže da one govore: „moje selo je moj svet, mesto odakle posmatram i doživljavam svet, ali i odakle sebe, kroz svoju umetnost, šaljem i projektujem svetu, i lokalne i lične doživljaje iz mog sela šaljem kao dar globalnom selu. Svet Janu Bačuru u njegovo selo svakodnevno šalje slike haotičnih prilika sa puno ratova, zla, patnji i onečovečenja pojedinca, a on im uzvraća svojim slikama koje su pune seoskog i prirodnog života, živopisnih boja, pokreta, pune vrednih, radnih, delatnih ljudi, prepune neke jednostavne lepote i sklada...”
  
Slobodan Sanader, istoričar umetnosti i likovni kritičar, za Bačurove slike kaže: „njegova slika nije statična kao kod većine naivaca, ona je dinamična, sa nekom čudnom poetskom orkestracijom sveukupnog doživljaja teme, kompozicije i kolorita. Njegovi horizonti u perspektivi nisu samo horizontale, često su to kosi, valoviti ili lepezasti tereni sa naglašenim detaljima u prvom planu. Ti detalji su slikani skoro fotografskom tačnošću, skladnog kolorita, bilo da se radi o figuri čoveka, životinja, darova prirode ili određenih predmeta.”

Istog dana u 12 časova u Galeriji naivne umetnosti u Kovačici (Masarikova 65) biće otvoren 64. SALON NAIVNE UMETNOSTI.