BKC NA SAJMU KNJIGA U BEOGRADU 2013.

Banatski kulturni centar će biti jedan od izlagača na predstojećem 58. međunarodnom beogradskom sajmu knjigaod 20. 10. do 27. 10. 2013. godine.
Štand Banatskog kulturnog centra će se nalaziti u prizemlju Hale 4 Beogradskog sajma. Nova izdanja knjiga će biti promovisana u sali „Beogradski sajam“.
Banatski kulturni centar objavio je 38 novih naslova u proteklih godinu dana.
Predstavljanje Banatskog kulturnog centra na 58. međunarodnom beogradskom sajmu knjiga finansijski je podržala Opština Novi Bečej.


PROMOCIJE NOVIH IZDANJA NA SAJMU KNJIGA


sreda, 23. 10. 2013, 14h, sala „Beogradski sajam“
Promocija autora Banatskog kulturnog centra: dr Predrag Jašović („Veritas banatske ravnice: Radovan Vlahović u književnoj kritici“), dr Milan Micić („Školstvo u novim naseljima Banata (1920-1941)“), Simon Grabovac („Zingiber“), Mirjana Marinšek Nikolić („Dieses kleine Kino in unseren Köpfen“)Senka Vlahović Filipov („O ilustrovanju knjiga poezije: istorija, teorija, praksa"), Radoje Drašković (Čika Uros),  Ljubomir Kojić („Duše tela“)Radovan Vlahović („Varvarogenije: postzenitistički roman“),Marija Tanackov („Oblikovanje tradicije II“), Dijana Subotički („Životne priče političarki iz Vojvodine“). Govore: autori, urednik i direktor BKC-a Radovan Vlahović, urednik edicije Primenljivo Slobodan Ivkov.

petak, 25. 10. 2013, 14h, sala „Beogradski sajam“
Promocija autora Banatskog kulturnog centra: Zoe Byford („Alhemija misli“)Slaviša Krstić („Ovde i sad“), Aleksandra Kovrlija („Blagost tišine“), Nikola Vlahović Nikasso („Sunčan dan“), Maja Pantelić(„Vrtlog vremena“), Danijela Jevtić  („Duša moje duše”)Ljubica Vukov Mihajilo (Triptih „Hodaj),Olivera Stanisavljev  („Pariz u doba lišća koje pada"), Mirjana Brkljač Hemun („Poljubac“)Milenko Radnović („Sve moje ljubavi“), Nena Miljanović („Daniluškin romansero“), Sanja Ž. Cvetić („Listovi sudbine). Govore: autori i urednik i direktor BKC-a Radovan Vlahović.

Na štandu:
Književnik Radovan Vlahović će potpisivati svoje knjige 23. i 25. 10. od 12-16h na štandu Banatskog kulturnog centra (prizemlje Hale 4).




SPISAK IZDANJA OBJAVLJENIH IZMEĐU
SAJMOVA KNJIGA U BEOGRADU 2012. I 2013. GODINE

  1. Dr Predrag Jašović „Veritas banatske ravnice: Radovan Vlahović u književnoj kritici“
  2. Dr Milan Micić „Školstvo u novim naseljima Banata (1920-1941)“
  3. Simon Grabovac  „Zingiber“, prevod dela „Isiot“ na nemački jezik, preveo Johann Lavundi
  4. Luisa Lang Owen „Des Bischofs Kleid“
  5. Radovan Vlahović „Varvarogenije: postzenitistički roman"
  6. Nikola Vlahović Nikasso „Sunčan dan", ilustr. Nikola Vlahović Nikasso
  7. Senka Vlahović Filipov „O ilustrovanju knjiga poezije: istorija, teorija, praksa"
  8. Radoje Drašković „Čika Uros", monografija o Urošu Prediću
  9. Ljubomir Kojić „Duše tela: fotografije“
  10. Marija Tanackov, „Oblikovanje tradicije II"
  11. Dr Tihomir Petrović  „Govor tela"
  12. Zoe Byford  „Alhemija misli"
  13. Dragan Pop Dragan „Kukuriku haiku", ilustr. Nikola Vlahović Nikasso
  14. Ljubica Verbič „Priče iz limene kutije"
  15. Slaviša Krstić „Ovde i sad“
  16. Sima S. Cucić „PSALMEN in Tagen der Sehnsucht“, prevod dela „Psalmi u danima čeznuća“ na nemačaki, preveo Johann Lavundi, ilustr. Senka Vlahović Filipov
  17. Mirjana Marinšek Nikolić „Dieses kleine Kino in unseren Köpfen", prevod dela „Taj mali bioskop u našim glavama“ na nemački jezik, preveo Johann Lavundi
  18. Bogdanka Rakić „Između svetova"
  19. „Evropski fejsbuk pesnički festival: zbornik radova III”  
  20. „Sija knjiga majke Angeline: zbornik radova II“
  21. Danijela Jevtić „Duša moja duše", ilustr. Svetlana Zarić, Silvija Vlahović
  22. Aleksandra Kovrlija „Blagost tišine”
  23. Maja Pantelić „Vrtlog vremena"
  24. Dijana Subotički „Životne priče političarki iz Vojvodine"
  25. Dijana Subotički „Životne priče političarki iz Vojvodine", drugo izdanje
  26. Olivera Stanisavljev „Pariz u doba lišća koje pada", ilustr. Silvija Vlahović
  27. Slađana Lukić „English in any situation with grammar"
  28. Mirjana Brkljač Hemun „Poljubac: erotske priče"
  29. Aleksandar Pavić „Strašilo u snegu"
  30. Nena Miljanović „Daniluškin romansero"
  31. Milka Tomić „Novi dan”
  32. Milenko Radnović „Sve moje ljubavi"
  33. Desanka Crnjanski „Bašta radosti"
  34. Sanja Ž. Cvetić „Listovi sudbine"
  35. Aleksandar Bjelovuk  „Prizori praskozorja nove Altamire"
  36. Ljubica Vukov Mihajilo „Hodaj uspravno: knjiga 1“, Triptih „Hodaj“
  37. Ljubica Vukov Mihajilo „Na keju Tise: knjiga 2“, Triptih „Hodaj“
  38. Ljubica Vukov Mihajilo „Ljubavlju bih zahvalila: knjiga 3“, Triptih „Hodaj“


IZDANJA U PRIPREMI

  1. Danica Bandić „Puna kola priče”, priredila Gordana Maletić
  2. Milica Jeftimijević Lilić „UGRAVIRANA SVETLOST / THE ENGRAVED LIGHT“
  3. Goran Ibrajter „Gedichte des Lazarus“, prevod dela „Pesme Eleazarove“ na nemačaki, preveo Johann Lavundi
  4. Radovan Vlahović „O piscima i slikarima 2"
  5. Radovan Vlahović „Dobro jutro, svete: Fejsbuk statusi"
  6. Radovan Vlahović „Zaumnice: Fejsbuk statusi"
  7. Radovan Vlahović „Tajne veze"
  8. Radovan Vlahović „Knjiga pastira / A juhászlegény könyve“, na mađarski prevela Angela Pataki
  9. Drago Čingel „Razgovor s mrtvim ocem“ (na nemačaki preveo Johann Lavundi)
  10. Vida Nenadić „Ako sam samo misao / IF I AM JUST A THOUGHT“, prevod na engleski Vida Nenadić
  11. Branko Miljković „PHOENIX ARZÂND/ Feniks u plamenu“, izbor i prevod na rumunski Ivo Munćan
  12. Radivoj Šajtinac „Di?: nova banatska pesmarica"
  13. Jerej Jovica Silaški „Kikinda u svetlosti crkve"
  14. Grujica Rođenkov „Vetrovi rogalja mog”
  15. Milka Tomić „Dobro jutro, draga”
  16. Dušan Vasiljev „Pripovetke”, priredio Jovan Zivlak

Dr Predrag Jašović: „Veritas banatske ravnice: Radovan Vlahović u književnoj kritici"


U ovoj knjizi izbora kritičkih radova o knjiženom delu i životu Radovana Vlahovića nalazimo oko pedesetak radova koji su došli iz pera trideset i dva autora, književnika, književnih kritičara i književnih istoričara. Već ova činjenica govori da se sa književnim delom Radovana Vlahovića u budućnosti ima računati, naročito kad se prave velike sistematizacije i dijahronijski presek kroz ostvareni književni korpus na srpskom govornom području.

iz Pogovora dr Predraga Jašovića



Predrag Jašović, jedan od osvedočenih književnih kritičara mlađe generacije, i ovom knjigom dokazuje profesionalnu objektivnost i akribičnost svog, da kažemo, stvaralačkog književno-kritičkog postupka. Objektivnost je ostvario već u Uvodu, gde u uvodnoj studiji određuje svoje metodološko polazište i vrednosne nazore, koji će se bazirati na pluralizmu primenjenih metoda i književnoj kritici imanentnoj tekstu dela. U Pogovoru on donosi izuzetno utemeljenu, objektivnu vrednosnu ocenu književne kritike o R. Vlahoviću. Tu Jašović proverava dosege i objektivnost književne kritike o delu R. Vlahovića date u poglavlju Književna kritika o Radovanu Vlahoviću, što je tema nosećeg poglavlja ove knjige. Činjenica da Jašovićeva ocena nije prosta konstantacija učinjenog doprinosi intrigantnosti ove knjige, jer je zanimljiva, kako sa aspekta ostvarenog dela R. Vlahovovića, tako i sa aspekta potvrđivanja ili nepotvrđivanja književno-kritičkih ocena, stavova i teorijskih promišljanja.

Rukopis knjige Veritas banatske ravnice je višestruko značajan, kako sa aksiološkog stanovišta, književno-kritičkog, tako i sa i književno-istorijskog. Sigurni smo da će ova knjiga naći potvrdu svoje svrsishodnosti, kao što je našlo delo R. Vlahovića okupljajući kritičare iz cele republike, što nije tako čest slučaj za autore koji se oglašavaju iz marginalizovanih sredina. Ova knjiga je i jasna potvrda o svojevrsnom nastupajućem procesu kulturne decentralizacije.
Izvod iz recenzije
Dr Milutin Đuričković, prof.

Senka Vlahović Filipov: „O ilustrovanju knjiga poezije: istorija, teorija, praksa"

Edicija PRIMENLJIVO

112 str, ilustr. u boji, broš. povez, 2013. god.
Cena: 600 dinara

Knjigu možete poručiti pouzećem na e-mail: 

U Srbiji se moderno koncipirana ilustracija, uz vekovima prisutnu srednjovekovnu iluminaciju pergamenata i drugih rukopisa, stvara već nekoliko stotina godina. Od tada, objavljen je ogroman broj ilustracija srpskih knjiga, mnogi ilustratori sve do danas sarađuju sa inostranim izdavačima, ali teorija ne prati dovoljno ogroman praktični rad domaćih umetnika. Časopisa o ilustraciji nema, o pojedinim autorima, oblastima, periodima i ostalim temama u nespecijalizovanoj periodici štampano je i „rasuto” na hiljade zasebnih stručnih tekstova, postoje mnogi katalozi i monografije koje se bave segmentima, ali za prethodna dva veka je SAMO JEDNA SRPSKA TEORIJSKA KNJIGA u celini posvećena ovoj grafičkoj disciplini. To je „Ilustrovana štampa za decu kod Srba” Vesne Lakićević Pavićević iz 1994. godine. Ona ima samo 96 stranica!
Ovo je tek druga srpska autorska knjiga ovakve tematike.
Njena autorka je Senka Vlahović Filipov (1985), teoretičarka umetnosti, ali i sama ilustrator, grafički dizajner i multimedijalni umetnik. Diplomirala je 2007. godine na smeru primenjena fotografija u Novom Sadu. Specijalizaciju je 2011. stekla na temi „Ilustracija knjige pesama” kod profesora Bosioka Dorua. U vreme objavljivanja ove knjige okončava master studije na Akademiji umetnosti u Beogradu.
U svom delu autorka čitaoca, koristeći domaće i inostrane izvore i literaturu, prvo provodi kroz opštu istoriju, teoriju i praksu ilustracije. Ona potom pravi pregled ove grafičke discipline, primenjene samo na poeziju, u Srbiji i van nje, da bi na kraju sa opšteg plana prešla na posebni. Kroz primer sopstvenog rada na knjizi poezije „Večernji akt u devojačkoj sobi Lenke Dunđerski“ je in vivo prikazala sve etape kreacije i dileme sa kojima se, kao i svaki drugi ilustrator, sretala. 
Ona je promišljala i samu prirodu ilustracije, kao i njene semantičke implikacije, jer je, inspirisane čitanjem poezije, prvo za sebe, nezavisno, slikala klasične slike (velik format, tehnika akril na platnu) koje su izlagane u galerijama. Potom je napravila krug, pa te slike digitalizovala, priključila tekstovima pesama i napravila nezavisnu maketu knjige. Potom je ideju razvila dalje. Te svoje digitalizovane slike je dijaprojektorom projektovala na tela muškog i ženskog modela, fotografisala ih je tako, i na kraju aplicirala na drugu štampanu verziju pomenute knjige poezije. U tekstu je pred čitaocem prošla sve praktične faze rada, od načina impregnacije slikarskog platna, do izbora četkice, kompjuterskog programa za obradu, vrste hartije za štampu i tipa printera. 
I razumljivo i primenljivo za svakoga!

Slobodan Ivkov, urednik 



In Serbia, modern designed illustration, besides many centuries old medieval illumination of parchments and other manuscripts, has been created for several hundred years. Since then, a large number of illustrations of Serbian books has been published and nowadays many illustrators collaborate with foreign publishers, but the theory does not fulfill adequately a huge practical work of Serbian artists. There are no magazines about illustration, about the individual authors, fields of illustration, periods and other topics and thousands of expert separate texts were printed and “scattered over” these non specialized periodicals and there are many catalogs and monographs that deal with segments; and during the last two centuries ONLY ONE SERBIAN THEORETICAL BOOK was entirely dedicated to this graphics discipline. This is “Serbian Illustrated Press for Children” by Vesna Lakicevic Pavicevic, which was published in 1994. It has only 96 pages!
This is only the second Serbian author`s book that deals with this topic. 
Its author is Senka Vlahovic Filipov (1985), a theorists of art, an illustrator, a graphic designer and a multimedia artist. In 2007, she graduated from Novi Sad University at the department of applied photography. In 2011, with the help of her mentor-professor Bosioka Dorua, she acquired specialization on the topic “Illustration of Poems”. While this book is being published, she is finishing her master studies at the Academy of Arts in Belgrade. 
In her work, the author first leads the reader through general history, theory, and practice of illustration, by using our and foreign sources and literature. She then makes a review of this graphic discipline, which was applied only to poetry, in Serbia and abroad, and finally she abandons the overall plan in order to write about the separate plan. Through the example of her own work in the book of poetry “An Evening Nudity in Lenka Dundjerski`s Bachelorette Room”, she showed in vivo all stages of creation and dilemmas that she encountered, like all illustrators. 
She pondered over the very nature of illustration, as well as its semantic implications, because she had painted classical paintings (large format, acrylic on canvas), inspired by reading poetry, first for herself, independently, and afterwards these paintings were exhibited in galleries. Then, she made a circle, digitized these paintings, added them to the lyrics and made an independent model of a book. After that, she developed her idea further. She used image projector and projected her digitized paintings on the bodies of male and female models, she made photographs of them and she finally applied them to the second printed version of the book mentioned above. Her text led the reader through all practical phases of work, such as: the way of impregnation of a canvas, the selection of the brush, the computer program for processing, the type of paper for printing and the type of printer. 
And it is understandable and applicable for everyone! 


Slobodan Ivkov, editor

Slaviša Krstić: „Ovde i sad (roman o nenapisanim pričama)"



Tu, nazovimo je sada, mistifikaciju oneobičavanjem, Krstić nastavlja iz priče u priču oblicima modalnog glagola moći (mogao bih, mogao sam), kako bi zaokružio senzacionalnost svoje početne namere. U većini priča njemu je to pošlo za rukom, jer ima lepu, jasnu, preciznu rečenicu, ne narodnog pripovedača, već onoga koji kroz pripovedanje misli i promišljeno saopštava. Za njegovo pripovedanje mogli bismo reći da je analitičko poniruće, otuda i mogućnost jasnoće i esencionalnog iznošenja suštine stvari o kojima piše. Zato su one recepciji svojom prepoznatljivošću jasne jer se pripovedač opisom dotakao njihove suštine, ne oblika, već bića.

Ova knjiga je zanimljiva i žanrovski. Reč je o tome da njenom sadržinom i formom Krstić pokazuje, ne samo da je roman, kao forma, i danas u nastajanju, već da je to slučaj i sa kratkom pričom. Na planu sadržine, Krstić dokazuje, kao nekad Vasko Popa u poeziji, da sve može biti predmet opisa. I to su neke od osnovnih poetičkih karakteristika ovog pisca. Naime, reč je o tome da on na vanredno lak način uspostavlja korespodenciju između mikro i makro kosmosa, vidljivog i nevidljivog, materijalnog i duhovnog. Da to pokažemo na primeru jedne od Krstićevih priča, navodimo je u celini: „Mogao bih napisati priču o zrncima koja svetlucaju. Ostaju na ovim slovima pošto mi je olovka ispala u pesak. Namera mi je i bila da o pesku pišem. Smišljam sledeću reč: mrav. Pogled spuštam sa hartije notesa na plažu čiji je površinski sloj, neobično, ispucao kao kod nas zemlja: jedan, izbezumljeno, juri, na svaku stranu po nekoliko koraka. Nadam se da nije zbog mene zalutao: u pesku, baš kraj njega, jedan je otisak mog stopala. Ne, ne može biti da je to. Izgubljen u vremenu, kaže stih uvodne pesme jednog od mojih omiljenih albuma. Pesak je potrošen, ostalo je samo mastilo.“

izvod iz recenzije
dr Predrag Jašović


Dok listam rukopis ove knjige, koja mi već na samom početku čitanja veoma prija, jesen je, tiho, pred kišu popodne i sa kompjutera mi dopire jedna melodija: „Nežnost“ od Rahmanjinova. Opušten sam, a kraj mene je isključen mobilni telefon i, kao pred neki dugo čekani put, krećem u iščitavanje ovog rukopisa koji mi se otvara kao kaleidoskop nudeći mom radoznalom oku, pripovedanjem, jednu po jednu pesničku sliku u kamernoj atmosferi, sa usporenim vremenom i pokretima... I preliva se u meni stvarajući u duši jedan savršeni lirski umetnički doživljaj. Kako se čitanjem otvaraju narativne rampe, tako se u meni budi jedna po jedna asocijacija koja navodi da u sebi, u drugom nivou svesti, dopričavam Slavišin roman asocijacija sa povremenim didaskalijama koje liče na slike flamanskih majstora. Onako osunčane i koloritne, te slike nas kao posmatrače, nakon dužeg gledanja, gone da ih probudimo, da ih oživimo kako bi nas lagano vodile do svake sledeće slike stvarajući utisak prijatnog putovanja.
U ovom romanu, koji je sastavljen od nenapisanih priča, od priča koje čitalac u sebi dopričava, narator je ujedno i glavni junak i autorov alter ego koji, u prvom licu, nas stapa sa sobom, uvlači i identifikuje, a da to i ne primetimo i na jedan čudesan način uvodi nas u ulogu koautora i ispovednog subjekta dajući nam šansu da tokom čitanja u svesti domislimo usputne asocijacije sopstvene ispovesti.

izvod iz recenzije
Radovan Vlahović

Zoe Byford: „Alhemija misli"




Zoe Bajford (Zoe Byford) je strpljivo ćutala gotovo pola veka. A sada nam je vrlo superiorno, stihovima rasne pesnikinje, moralno beskompromisno potvrdila u zbirci Alhemija misli, da smo postali duhovne aveti u vrednosno naglavce okrenutom svetu.   
Ovo je poezija gorkog bademastog ukusa. Putena, ali opora. Dramatična. Hiperurbana, a religijska. Opominjuća. Specifično moderna. Strastvena. Surova. Raskrinkava novi poredak stvarnosti u koji smo prisilno zatvoreni. 
Ako bi postajao poetski žanr koji bi se zvao ekološki egzistencijalizam onda bi pesme Zoe Bajford pripadale njemu. Pesnikinja je zgađena nad zagađenošću prirode i ljudskosti. I pokušava da ostavi svedočanstvo o ultrasartrovskoj mučnini prvih decenija novog milenijuma. 
Alhemija misli je raskošna knjiga u svakom pogledu. Intelektualno, emocionalno, erotski, politički, religiozno... 
Sveža, netipična i nepotkupljiva zbirka pesama. 
„Prosuti crni tuš na belom pogledu...“

Izvod iz recenzije
Jasmina Mihajlović

Ljubomir Kojić: „Duše tela"



Najnoviji korpus fotografija iz Kojićeve umetničke radionice predstavljaju pravi zaokret u njegovom dosadašnjem opusu. On više ne insistira na realnoj slici spoljneg vidljivog sveta, nego nastoji da prikaže vlastite subjektivističke vizije i snoviđenja. Umesto realizma Kojić se okreće nadrealizmu; umesto viđenim on se bavi izmaštanim i slućenim, umesto objektivnim svetom on se bavi vlastitim subjektivizmom, nastojeći da, pri tome, sačuva medijsku čistotu fotografske slike.


Izvod iz recenzije
Sava Stepanov 



Ako je Kojić u "Fotografijama" 2009. nagoveštavao ili beležio tok raspada dosadašnjeg, bar se činilo, idiličnog i pitoresknog ruralnog koncepta života, sada nas 2013. suočava sa raspadom ljudskog bića uopšte. Sudeći po splinu nove knjige, ako paralelu uspostavimo sa književnošću, ton njegovih saopštavanja neprijatnih činjenica o sumraku međuljudskih odnosa i sudbini čovečanstva je negde u rasponu između Lavkraftovog "Nekronomikona" i Kafkinog "Preobražaja".


Izvod iz recenzije
Slobodan Ivkov



Pred nama je foto-novela o duši u sedamdesetak slika Ljubomira Bate Kojića ispričana fotografskim narativnim postupkom uz korišćenje slikarskog alata, koji nam moderna tehnologija slikanja i stvaranja slike, postupkom umetničke konstrukcije preko kompjutera, dozvoljava i daje kao mogućnost. Priča o duši nije ni laka ni jednostvana kad se želi izbeći opštost već viđenih i opisanih prizora i tumačenja iste, a da se ne padne u banalnost i patetiku. Na prvi pogled na fotografije u ovoj knjizi, upitaćemo se kakva je to priča o duši koju Ljubomir Bata Kojić želi da nam ispriča. E, tu svaki tumač i prevodilac naracije slika mora da zastane i da se seti one stare da svaki tumač umetničkog dela može da vidi onoliko koliko delo u njemu probudi asocijacija i, naravno, koliko sam ima sposobnosti, znanja i kreativnosti da iz slika otkrije.
Fotografije Ljubomira Bate Kojića, od prve do poslednje, pričaju svoju priču, i svaka je višeslojna, duboka i može da stoji sama za sebe. One su povezane jednim motivom koji bih nazvao bogotražiteljstvom, spoznajom koja proističe iz nesvesnog.

Izvod iz recenzije
Radovan Vlahovic

Marija Tanackov: „Oblikovanje tradicije II"


Knjigu čine tekstovi naučne, dokumentarne, istorijske i književne prirode. Pisani iz stvaraočevih potreba, nužno raznovrsni po svojoj sadržini i formi, tekstove karakteriše pouzdanost prezentovane građe, trezvenost saopštene misli i istraživačka smirenost. Referetnost priloga, koji su se našli u knjizi, ogleda se u njihovoj verodostojnosti, koja uvek nalazi primenu u oblastima duha, kao što su istorija, sociologija, filozofija i, svakako, istorija književnosti i književnost uopšte.  
Radovi prezentovani u formi naučnog članka, rasprave, recenzije, ili književnog prikaza, drže do suštine konkretnih fenomena, do potpunosti naučne formulacije i uzročno-posledičnog sleda.


Izvod iz recenzije
Prof. dr Tihomir Petrović

Danijela Jevtić: „Duša moje duše"



Naša pesnikinja unosi u svoje pesničko tkanje i odnos prema bližnjem, posebno prema svojoj majci od koje i potiče vrelo njenih darova, ne samo pesničkih, jer pesma, premda okrenuta Božanstvu, prikazuje i svoju hrišćansku dimenziju ljubavi prema bližnjem. Na taj način lepeza njenog pesničkog delanja postaje široka i plodna, bezgranična.

Izvod iz recenzije
Protođakon Radomir Rakić


Danijela Jevtić je pesnikinja novog religioznog romantizma koji se u našoj poeziji pojavio krajem osamdesetih godina kad je ateistička komunistička ideologija doživela svoj krah i kad je naš čovek, tražeći oslonac za svoje sveukupno življenje, ponovo otkrio lepotu „slatkog pravoslavlja“ i vratio se u zagrljaj majci crkvi i veri svojih otaca kao bludni sin u svoj zavičaj.

Izvod iz recenzije
Radovan Vlahović, književnik