Žiri u sastavu prof. dr Sava Damjanov (predsednik), prof. dr Srđan
Šljukić i Radovan Vlahović doneo je jednoglasnu odluku da Nagrada „Teodor
Pavlović” za najbolju knjigu pripadne dr Zoranu Đeriću za knjigu „Celuloidna
književnost: književnost i film” (Grafomarketing, Novi Sad, 2019), a Nagradа „Teodor Pavlović” za
životno delo reditelju i likovnom kritičaru i teoretičaru Đorđu Kadijeviću.
Nagrade se dodeljuju u okviru
manifestacije Dani Teodora Pavlovića koju organizuje Banatski kulturni centar
iz Novog Miloševa u saradnji sa Maticom srpskom iz Novog Sada, pod
pokroviteljstvom Opštine Novi Bečej i Mesne zajednice Novo Miloševo.
Manifestacija će se održati po dvadeset i prvi put u Novom Miloševu. Nagrade će
Zoranu Đeriću i Đorđu Kadijeviću biti uručene u petak 25. septembra u 13 časova
u Banatskom kulturnom centru.
Nagrada „Teodor Pavlović” za najbolju knjigu
Nagrada „Teodor Pavlović” za
najbolju knjigu dodeljuje se dr Zoranu Đeriću za knjigu „Celuloidna književnost”
(Grafomarketing, Novi Sad, 2019).
Zoran Đerić, rođen 1960. u Bačkom Dobrom
Polju. U Novom Sadu živi od 1979. godine. Diplomirao, magistrirao i doktorirao na
Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Piše poeziju i eseje, naučne studije iz oblasti
književnosti, pozorišta i filma. Prevodi sa više slovenskih jezika. Objavio 65
knjiga (autorskih i prevodilačkih). Bio lektor za srpski jezik na Univerzitetu
u Lođu, Poljska, i gostujući profesor na univerzitetima u Pragu, Gdanjsku,
Krakovu, Novom Sadu. Predavao na Akademiji umjetnosti u Banjoj Luci, u svim
zvanjima. Bio urednik više časopisa, programa, rukovodilac institucija kulture...
Upravnik Srpskog narodnog pozorišta i član više odbora i uredništava. Dobitnik više
nagrada za književnost i prevodilaštvo.
O knjizi
„Knjiga dr Zorana Đerića Celuloidna književnost treća je naučno-esejistička
u njegovom bogatom i raznovrsnom opusu koja se bavi odnosom književnosti i filma.
Spektar tema koje u njoj autor analizira izuzetan je i neobičan: od svih ekranizacija
Don Kihota, preko strašila i snova kao umetničkih artefakata, pa sve do novijeg
srpskog i eksjugoslovenskog filma i literature. Osim studioznosti i niza novih,
našoj kulturnoj javnosti nepoznatih ili manje poznatih informacija, Đerićevu knjigu
krasi i aktuelnost jer ne izbegava problematiku koja podrazumeva društvenu, kulturološku
pa i političku izazovnost. U suštini, eseji sabrani u njegovoj Celuloidnoj književnosti mogu biti istovremeno
i zanimljivo čitalačko štivo ali i relevantna odrednica u nauci o književnosti i
filmologiji: svakako redak spoj u tekstovima ove vrste, spoj koji nesumnjivo proishodi
iz autorovog beletrističkog dara...” (Iz obrazloženja žirija, Sava Damjanov)
Nagrada „Teodor Pavlović” za životno delo
Nagrada „Teodor Pavlović” za
životno delo dodeljuje se Đorđu Kadijeviću na predlog višemedijskog umetnika
Vladana Radovanovića.
Đorđe Kadijević je rodjen 6.
januara 1933. godine u Šibeniku. Srednju školu završio u Beogradu. Diplomirao
na beogradskom Filozofskom fakultetu, odsek istorije umetnosti, 1956. godine. Široj
javnosti je napoznatiji kao reditelj serije „Vuk Karadžić” (1987), remek-dela
koje je osvojilo Gran-pri Evrope na festivalu u Rimu i koje je, na preporuku
Umberta Eka, Unesko uvrstio u riznicu kulturnog dobra Evrope i sveta.
„Đorđe Kadijević je sineasta,
filmski i televizijski režiser, likovni umetnik, pisac, teoretičar umetnosti i
kritičar. Ostvario je pet bioskopskih igranih filmova, šest televizijskih
igranih filmova, četiri TV serije i deset kratkometražnih i dokumentarnih
filmova. Dobio je sedam nagrada, specijalnih diploma i počasnih plaketa za
filmove i serije, režiju i izuzetan doprinos filmskoj umetnosti. Napisao je
monografije o deset likovnih umetnika, među kojima su i Mića Popović, Dado
Đurić i Vladimir Veličković. U njegove aktivnosti kao istoričara umetnosti pre
svega ulazi dugi staž likovnog kritičara nedeljnika NIN, od 1965. godine.
Organizovao je osam autorskih izložbi. U okviru publicističke delatnosti
objavio je preko 1000 stručnih tekstova u gotovo svim listovima i časopisima,
dok je u domenu univerzitetske delatnosti kao profesor predavao na pet
akademija ili univerziteta. Za svoj doprinos kulturi i prosveti primio je šest
nagrada i plaketa. Objavio je jedan roman i studiju o umetnosti.” (Iz predloga
Vladana Radovanovića)
Teodor Pavlović (1804–1854), koji je rođen u Karlovu, današnjem Novom
Miloševu, bio je obnovitelj i reformator Matice srpske, njen prvi sekretar,
urednik „Letopisa” Matice srpske, osnivač Galerije Matice srpske, osnivač prve
muzejske zbirke u Srba, novinar i rodonačelnik žurnalistike u Srba, advokat,
književnik, prevodilac – jedna od najistaknutijih, a nepravedno zaboravljenih,
ličnosti srpskog naroda u prvoj polovini 19. veka, čije je pregalaštvo dalo
trajni doprinos srpskoj kulturi.