Izložba ilustracija
knjige „Banatska Venera i junak Dimitrij” Senke Vlahović, autorke
teksta, ilustracija i dizajna ove knjige, biće otvorena u Galeriji Forma
Udruženja likovnih umetnika primenjenih umetnosti i dizajnera Vojvodine – UPIDIV
u Novom Sadu (Ilije Ognjanovića 3) u ponedeljak 29. juna u 19 časova, a trajaće
do 7. jula 2020. godine.
Izložbu će otvoriti dr Lidija Cvetić Vučković,
teoretičarka umetnosti i medija.
Izložba će nakon postavke u Galeriji Forma biti preseljena u Galeriju Singidunum
Udruženja likovnih umetnika primenjenih umetnosti i dizajnera Srbije – ULUPUDS u
Beogradu (Kneza Mihaila 40) gde će biti otvorena u periodu od 30. jula do 7. avgusta
2020. godine.
Knjiga je objavljena u ediciji (VIZUELNI) TEKST
Banatskog kulturnog centra 2020. godine, recenzentkinje su dr Lidija Cvetić Vučković,
teoretičarka umetnosti i medija, i dr Marija Jeftimijević Mihajlović, književna
kritičarka, a urednik knjige je Radovan Vlahović. Realizaciju projekta podržala je
Opština Novi Bečej.
O knjizi i ilustracijama
Razmišljati o knjizi kao umetničkom objektu
ili možda objektu koji govori? Ne onom L’object qui parle – iz neke pariske
belle epoque starinarnice, (...) već onom Bodrijarovom revizionističkom i
nadasve ironičnom objektu koji, odbijajući da bude zastrašen i zaveden, zauzima
mesto ispražnjenog i dijalektički neodrživog subjekta. Ilustracije koje prate narativ
ove lirične minijature nisu ni ogledalo niti odraz teksta, njegova utvara ili halucinacija,
već poseduju sopstvenu strategiju, postavljajući pravila igre subjektu – u ovom
slučaju tekstu (ili makar njegovoj proznoj formi) – ostajući na marginama, nepristupačne.
Ipak, ta autonomna ilustracija, tako važna komponenta u ovom književno-vizulenom
delu, ne teži preuzimanju pretpostavljane dominantne pozicije teksta, već depotencira
logiku dominacije i hijerarhiju samu. Tako je i sa likovima koje susrećemo unutar
dvadesetak, može se reći, dramoleta.
Slike u tekstu ne ostaju na denotativnom, već
visoko simboličkom nivou, otvarajući mogućnosti za nove upise i čitanja. Ilustracija
se ne zadržava na ikoničkoj predstavi u ravni razumevanja teksta, već nadomešćuje
ono spoznajno. Odgonetanje dolazi u talasima. A broj tačnih rešenja ovog ljubavnog
zapleta je neograničen. Čitanje je omogućeno kao perpetuirani proces koji se ne
završava. Slika i tekst, uzdignuti do nadrealnog, ponašaju se kao živi organizam,
kao materia prima, semiotički perpetuum mobile.
Senka Vlahović je kao Milena Pavlović Barili,
Li Miler ili Dora Mar novog veka, kao što je i njena junakinja Tatjana Larina –
Banatska Venera, katkad Persefona, Alisa ili Kosovka devojka. Žensko kao semiotička
mogućnost celovitog, osvešćenog subjekta, pa i samog svedržećeg apsoluta, izatkano
u matriksu plodne banatske ravnice, prerogativ je za uspostavljanje onog muškog,
večitog Odiseja u potrazi za Zlatnim runom, zvezdom u plavom krugu, iliti smislom.
Banatska Venera je pesma nad pesmama,
izgubljeno zvono katedrale, performans budućeg veka! Svaka nova stranica začetak
je moguće transgresivne drame: „dva kraja konca crvenog što u čvor jedan drugog
dozivaju”.
Da li je i scenski predstavljiva ova transcedentalna
drama ili ona čeka jedno sasvim novo, posthumanističko iskustvo?
dr Lidija Cvetić Vučković,
teoretičarka umetnosti i medija
Knjiga poetskih, lirskih zapisa, bogato ilustrovana
nesvakidašnjim slikama zgusnute, mitske simbolike, Banatska Venera i junak Dimitrij,
autorke Senke Vlahović, ne samo da usvaja Horacijev poetski princip „Ut
pictura poesis” („poezija je verbalno slikarstvo”), nego kao analogni reciprocitet
nudi slike kao najvišu poeziju, čime se potvrđuju reči Filostrata da „ona ista mudrost
koja nadahnjuje pesnika, odlučuje takođe o vrednosti slikarske umetnosti, jer i
ona sadrži mudrost”. I Slika i Reč su za autorku nosioci najviše Istine koja je
ovaploćenje božanskog principa; i jedno i drugo vode (po)znanju najviše mudrosti
koja „beše u Boga”.
U svoj beskrajni plavi krug autorka smešta
Tatjaninu molitvu i Dimitrijevu odsutnost; mogućnost savršenog (meta)fizičkog sjedinjena
u Jednom i strepnju da do takvog (s)jedinjenja ne dođe u ovom svetu. (...) Za ostvarenje
tog načela Celine ili vrhovnog Jedinstva neophodan je, platonovski rečeno, „pokret
duše”; potrebna je belina (praznina) hartije i talenat (punoća) umetnika. A ova
autorka ih ima u izobilju, ostvarujući tako jedno od vrhovnih načela umetnosti
– njeno katarzično svojstvo.
dr Marija Jeftimijević Mihajlović,
književna kritičarka
O autorki
Senka Vlahović je vizuelna
umetnica, ilustratorka i dizajnerka knjiga, autorka stručnih knjiga o ilustraciji i umetnička
direktorka Banatskog kulturnog centra iz Novog Miloševa. Rođena je 1985. godine
u Novom Sadu. Na Visokoj tehničkoj školi u Novom Sadu diplomirala je primenjenu
fotografiju, kod prof. Sibile Petenji Arbutine, gde je i specijalizirala ilustraciju
knjige, kod prof. Doru Bosioka. Master studije Kreiranje imidža u umetnosti i
medijima završila je na Akademiji umetnosti u Beogradu kod prof. dr Dejane Prnjat.
Članica je ULUPUDS-a i Matice srpske. Do sada je objavila šest knjiga (četiri stručne
u oblasti ilustracije i dve umetničke u kojima je objedinila tekst, ilustraciju
i dizajn). Na sajmu knjiga u Beogradu 2015. godine nagrađena ULUPUDS-ovom nagradom za najbolju knjigu u oblasti teorije
vizuelne komunikacije za delo Video-ilustracija knjige. Autorka je izložbe
i projekta Savremeni srpski ilustratori knjiga za decu (Bibiana, Bratislava
2019, SKC, Beograd 2020). Osnovala je međunarodni Festival ilustracije knjige BookILL
Fest. Bila je članica međunarodnog žirija i učesnik simpozijuma Bijenala ilustracije u
Bratislavi. Članica je žirija za Nagradu Zaharije Orfelin Novosadskog sajma.
Grafički je oblikovala oko 450 knjiga. Imala je preko 20 samostalnih izložbi. Učestvovala
je i na brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu.
