Na osnovu konkursa za književnu Nagradu „Bogdan Čiplić“ žiri je doneo jednoglasnu odluku da ovogodišnji pobednici, koji će biti nagrađeni objavljivanjem knjige u izdanju Banatskog kulturnog centra, budu Katarina Pantović za rukopis „Vizuelni citati sveta“ i Milica Drndarević za rukopis „Ako je to sve“.
Pored nagrađenih, u najuži izbor ušli su i rukopisi Tihane
Tice („Natalna karta Simeona L. Osinovskog”), Zorice Svirčev („Zarobljeni”) i
Stevana Šarčevića („Futurofobija”). Na konkurs je pristiglo 30-ak rukopisa iz
zemlje i regiona. Žiri je radio u sastavu: Radovan Vlahović, književnik,
direktor Banatskog kulturnog centra i predsednik žirija, msr Milana Poučki i
msr Nenad Stanojević.
Bogdan Čiplić bio je književnik, prevodilac i upravnik
Srpskog narodnog pozorišta, rođen u Novom Bečeju 1910, a umro u Beogradu 1989.
Dela: Poljana, Divlje jato, Paorske
balade, Mrtva Tisa, Okamenjena stada, Slatko pravoslavlje, Snaga zemlje, Stravična zvona, Na veliko i
na malo, Dečaci sa Tise, Sinovi ravnice, Okovi, Jaruga, Đura Jakšić i dr.
Konkurs i nagrada realizuju se u okviru projekta koji je
podržala Opština Novi Bečej.
OBRAZLOŽENJE ŽIRIJA
Katarina Pantović: „Vizuelni citati sveta”
Knjiga Katarine Pantović predstavlja izbor kritika, prikaza i eseja o savremenoj srpskoj poeziji, objavljenih u periodu od 2016. godine do 2023. godine. Tekstovi u knjizi sabrani su po hronološkom principu, sa željom autorke da se napravi pregled savremenog srpskog pesništva, pre nego da se pesništvo podrvgne određenim poetičkim, teorijskim ili ideološkim kriterijumima.
Neopterećen teorijskim i poetičkim okvirima, stil Katarine Pantović ne samo da je elegantan i jasan, nego ukazuje na poetičku otvorenost u pristupu književnim delima i stvaraocima. Izostanak metodološkog okvira ne ukazuje na slabosti, nego na ogroman potencijal uvida. Autorka vodi dijalog sa delima i stvaraocima, želeći da u književni polilog uključi i čitaoca. Tako kritika može ponovo doći na mesto koje je joj pripada, zahvaljujući osluškivanju želja i dubinskih agona svih aktera književnog procesa. Katarinu Pantović odlikuju obaveštenost i obrazovanje, koji uz istovremenu nepretencioznost ukazuju na mogućnost visokih dometa u oblasti književne kritike. U prikazima književnih dela malo šta joj promiče iz vidokruga, ali se uvidima čitaocu ne oduzima otkrivalačka draž. Autorka knjige Vizuelni citati sveta piše o knjigama Milutina Petrovića, Radmile Lazić, Milovana Marčetića, Đorđa Despića, Dejana Ilića, Dragana Boškovića, Gojka Božovića itd.
Katarina Pantović (1994, Beograd)
završila je osnovne i master studije iz komparativne književnosti na
Filozofskom fakultetu u Novom Sadu gde je trenutno na doktorskim studijama.
Zaposlena je u Institutu za književnost i umetnost u Beogradu u zvanju
istraživač-saradnik. Piše i objavljuje književnu kritiku, esejistiku, naučne
radove i poeziju u periodici, naučnim časopisima, zbornicima i na internet
portalima.
Objavila je pesničke
zbirke Unutrašnje nevreme (edicija
„Prva knjiga“, Matica srpska, 2019) i Ritual
pred spavanje (Sumatra izdavaštvo, 2022), koje su se našle u najužem izboru
svih važnih pesničkih nagrada („Matićev šal“, „Brankova“ nagrada, „Branko
Miljković“, „Lenkin prsten“, „Biljana Jovanović“...). Pesme su joj prevođene na
desetak svetskih jezika i zastupljene su u nekoliko domaćih i regionalnih
antologija.
Objavila je naučnu
monografiju Aktuelna čitanja Kafkinog
dela (Službeni glasnik, 2023).
Za svoju poeziju,
naučni rad i uspeh tokom studija dobila je više nagrada („Mladi Dis“ za
najbolji esej, Nagrada Filozofskog fakulteta u Novom Sadu za postignut uspeh
tokom studija, „Brankova nagrada“ Matice srpske za najbolji naučni rad).
Kao izvršna urednica
sarađuje sa izdavačkom kućom Treći Trg, i članica je nekoliko žirija za književne
nagrade.
Živi i radi u Beogradu.
Milica Drndarević: „Ako je to sve“
Pesnikinja Milica Drndarević spada u
generaciju novih oslobođenih pisaca koji radikalno menjaju naše predstave o
realnosti poezije. Ako pođemo od premise da je književnost, pesnički
tekst, konstrukt koji nalaže da se samo odobreni, podrazumevani jezički gestovi
mogu smatrati poezijom, onda se Miličini tekstovi mogu opaziti kao promenjeni u
odnosu na prethodeću realnost književnosti. Onda ćemo videti kako su jezik i
postupci ove poezije promenjeni i oslobođeni mnogih uslovnosti kakve su
zahtevane u klasičnoj slici poezije. Pritom Miličini postupci se ne mogu
smatrati neoavangardstičkim, nego postupcima koji vraćaju književnost iz tamnih
maglina ezoterije teksta u egzoterizam realnosti. Njeni široki nerimovani
stihovi otkrivaju unutar poznatih sižea napetosti realnosti kakve svi živimo,
nisu to sociološki traktati o društvenim grupama, nego povesti o pojedincu koji
je uronjen u emocionalni i materijalni provozorij sirovog života u okruženju
njegovog aktualnog tehničkog sveta. Milica se približava i Čipliću i
njegovom širokom stihu i njegovoj fascinaciji pripovedanjem u poeziji i stalnom
pozivanju na realnost, s druge strane Milica je majstor ironije, majstor
prikazivanja realnosti u njenom ogoljenom, sirovom vidu. Ove su pesme često
lične, može se reći da su lično u privatno postali tlo za
nalaženje utemeljenja društvenih istina u višem smislu.
Milica Drndarević, pesnikinja i prevoditeljka, rođena je 21. 6. 1992. godine u Užicu. Diplomirala je na Pedagoškom fakultetu u Užicu. Piše pesme i priče. Pesme objavljivala u „Zlatnoj gredi”, „Srpskoj vili”, „Luči”, „Tragu” i „Bagdali”. Priče su joj prevođene na grčki jezik. Objavila zbirku pesama „Primisli gospođe Jastog “. Sa engleskog je prevela eseje i pesme Džona Ešberija, Đorđa Agambena i Bilija Kolinsa.
